Iako nezasluženo, velika zadužbinarka, ktitorka i humanitarka Persida Melenković ostala je potpuno nepoznata velikom broju srpskog stanovništva. Rođena Šapčanka skoro ceo život posvetila je pružanju pomoći siromašnima, gradnji verskih i obrazovnih ustanova, ali i unapređenju ženskog obrazovanja u Srbiji.

Prisida je rođena u šabačkoj činovničkoj porodici 3. marta 1857. godine od oca Nikolaja i majke Jelke Ćirić. Po dobijanju službe u Ministarstvu građevine, nekoliko godina po njenom rođenju, porodica odlučuje da se preseli u  Beograd. Iz perioda mladosti poznata je činjenica da je do 25. godine već bila udovica i da je iz prvog braka imala sina Vojislava koji je ubrzo preminuo. Drugi brak sklopila je sa beogradskim trgovcem, renterijerom i dobrotvorom Ristom Milenkovićem  1883. godine. Sa uglednim i bogatim Beograđaninom imala je skladan brak, ali ne i potomstvo. Uz njega počela je da pomaže siromašne đake, daruje škole, obilazi sirotišta.

Sa suprugom je podigla zgradu osnovne škole u Ulici Kraljice Natalije u kojoj je danas Matematička gimnazija, kao i zgradu u Zmaj Jovinoj ulici broj 5 koja je poklonjena Beogradskom univerzitetu.

Nakon smrti drugog supruga ponosita i uvek doterana gospođa, kako su je pamtili  Beograđani, potpuno se posvetila dobrotvornom radu.

O dobrim delima Perside Milenković može se pisati naveliko i naširoko. Žena velikog srca podigla je crkvu na Torlaku i manastir Vavedenje na Senjaku 1935. godine. Veliku energiju ulagala je i na polje ženskog obrazovanja i empancipacije zbog čega je i podigla Žensku učiteljsku školu, ali osnovnu školu i vežbaonicu. 

Kako bi pomogla beogradskoj sirotinji, u Topčiderskoj ulici na Autokomandi 1939. godine podigla je dom sa 16 higijenskih stanova, ali i dom za nezbrinutu decu.

Svesna poznih godina i činjenice da bi uskoro mogao doći kraj ovozemaljskog života, Persida u maju 1937. godine odlučuje da sačini testament u kome svo svoje bogatstvo ostavlja onima kojima je pomoć najpotrebnija. Osnovala je zadužbinu „Fond Perse R. Milenković", a većinu objekata koje je posedovala darovala je humanitarnim organizacijama i obrazovnim institucijama, Crvenom krstu, Kolu srpskih sestara, Beogradskom univerzitetu i drugima Pobrinula se i za manastir Vavedenje ostavivši u banci štednu knjižicu sa 100 hiljada dinara, ali uz napomenu da se može koristiti samo kamata i to isključivo za popravku hrama. 

Do bombardovanja Beograda 6. aprila 1941. godine Persida Milenković živela je svojoj kući u Knez Mihajlovoj ulici broj 8, a nakon toga, pošto je bila potpuno uništena, seli se u vilu na Topčiderskom brdu. Umrla je u svom domu u 85. godini 8. februara 1943. godine, a na večni počinak u crkvi manastira Vavedenje ispratili su je brojni crkveni velikodostojnici i državni zvaničnici, ministar prosvete Velibor Jonić i predsednik vlade generala Milana Nedića. Danas, nedaleko od manastira Persida Milenković ima i svoju ulicu.

Lj.Marković

foto: wikipedia