Srpski arhitekta Petar Bajalović rođen je u Šapcu 27. maja 1876.  a preminuo u Beogradu 14. aprila 1947. godine. Tvorac je najznačajnijih arhitektonskih zdanja u prestonici Srbije, Beogradu.

Petar potiče iz stare beogradske porodice, koja se iz Mostara doselila oko 1815. godine, a već 1842. podiže porodičnu kuću u ulici Gavrila Principa. Prve godine života provodi  u Šapcu gde mu je otac bio na privremenoj službi profesora, a nakon toga se vraćaju za Beograd gde završava i realku i gimnaziju. Po završetku srednje škole,  upisuje Tehnički fakultet koji je završio u Beogradu, a Politehniku na Tehničkoj Visokoj Školi u Karlsrueu.

Po završetku studija u Nemačkoj. vraća se u Beograd gde službu dobija u Ministarstvu građevine, a potom postaje dekan i profesor na Tehničkom fakultetu, a i osnivač je katedre za nacrtnu geometriju.

U periodu pre i posle Prvog svetskog rata, Bajalović je projektovao i izveo mnoga zdanja koja danas predstavljaju građevine od istorijskog i javnog značaja.

Najpoznatije njegove konstrukcije su zgrada Pravnog fakulteta u Beogradu, Kolarčevog narodnog univerziteta, kuće Mihaila Petrovića Alasa i Nikole Krstića, na Kosančićevom vencu, Muzička škola „Stanković“, Dom učenica u Beogradu (danas Muzička škola „Mokranjac“), Dom Svetog Save, Konaci u manastirima Kalenić i Ljubostinja, a bio je autor Srpskog paviljona na Međunarodnoj izložbi u Rimu 1911. godine.

Od 1906. pa do smrti bio je  profesor nacrtne geometrije na Tehničkom fakultetu u Beogradu, gde se istakao kao odličan pedagog.

Lj.Marković

foto: vikipdia