Jadarski vojvoda Antonije Ante Bogićević rođen je oko 1758. godine u mačvanskom selu Klupci, a umro 1813 u Loznici.

Potiče iz porodice koja se početkom 18. veka doselila iz Hercegovine. Ranu mladost provodi u Klupcima baveći se, zajedno sa bratom Milutinom, zemljoradnjom, a kasnije i trgovinom. Tako je do početka Prvog srpskog ustanka već bio bogat i viđen čovek. U prvoj godini ustanka u Jadru, 1804. godine, Ante se priključuje ustanicima, na čijem je čelu bio Đorđe Ćurčija, i uglavnom se bavio organizacijom vlasti i snabdevanjem ljudstva vojnim potrebama. Nakon ubistva Ćurčije, Ante i Jevta Savić, po nalogu Jakova Nenadovića i Karađorđa, sklapaju povoljan sporazum o statusu Jadra i Rađevine sa Mehmed-Kapetanom Vidajićem. Sporazumom, koji je trajao do 1807. godine,u ovom području nije smelo da bude čitlučenja, Srbi su tu sami trebali da sude, a turska vojska iz Bosne nije smela da napada preko Jadra, a sa druge strane to područje nije smelo da se priključi ustanku. Tada su Anta Bogićević i Jefta Savić Čotrić postali starešine Jadra.

Nakon prestanka važenja sporazuma, Podrinje ulazi u otvorene borbe protiv Osmanlija, a srpska vojska pod komandom Jakova Nenadovića ušla je u Jadar i Rađevinu. U to vreme Bogićević je vršio funkciju podrinskog vojvode i od tada ulazi u česte sukobe sa Turcima duž reke Drine. Učestvovao je u borbama u Krupnju, na Ražnju, na Rađevu polju i nekoliko puta u Loznici. U borbama za odbranu Loznice 1808. godine Ante Bogićević sa oko 1200 Srba uspeva da održi vođstvo nad tri hiljade Turaka  do dolaska Karađorđa, Luke Lazarevića i Jakova Nenadovića. Bitka koja je počela u selu Grnčaru, okončala se teškim porazom turske vojske na polju Tičaru.

 Oko 15 hiljada Turaka pod komandom Ali-paše Vidajića opseli su u julu 1809. godine Antu Bogićevića i Miloša Pocerca u Loznici. Nakon trodnevnih sukoba Ante je uz pomoć Sime Markovića, Luke Lazarevića, Stojana Čupića i Sime Katića proterao Turke preko Drine.

Ante Bogićević imao je troje dece, sina Bogoslava, koji je kasnije postao vojvoda, kći Tomaniju, koja se 1817. godine udala za Jevrema Obrenovića, i sina Miloša, koji je bio načelnik Šabačkog okruga, a kasnije streljan za vreme Katanske bune.

Početkom 1813. godine Antonije Bogićević se razboleo, a početkom maja iste godine i umire. Sahranjen je u lozničkom šancu, u kome je mnogo puta branio Loznicu. Nakon njegove smrti, Karađorđe na mesto vojvode postavlja njegovog sina Bogoslava.

Veliko ime Antonija Ante Bogićevića nosi  Osnovna škola u Loznici ispred koje se nalazi i njegova bista.

Lj.Marković

foto: vikipedia