Zločini austrougarske i bugarske vojske u Srbiji tokom Prvog svetskog rata (1914-1918) imali su obeležja organizovanog i sistematskog progona i terora koji je sprovođen ne samo u cilju vojnog i političkog slamanja, već i biološkog istrebljivanja srpskog naroda. Austrougarski okupator je u Srbiji i Crnoj Gori podvrgao stanovništvo bezobzirnoj ekonomskoj eksploataciji i zaveo krajnje surov režim sa trajnim ciljem da u Srbiji slomi svest naroda o samostalnoj državi. Uništavao je kulturna dobra, zabranio ćirilicu, iz školskih programa izbacio Njegoša, B. Radičevića, Zmaja, Šantića i druge rodoljubive pesnike. Zaveo je preke sudove i vršio interniranja u velikim talasima i po 50.000 ljudi u zloglasne koncentracione logore, gde je od terora stradao veliki broj ljudi a naročito dece, zbog čega je međunarodni Crveni krst intervenisao.